Przywitaj sezon świeżą sztuką
Uzyskaj 15% zniżki

Styl sztuki abstrakcyjnej

03 kwietnia 2024

Sztuka abstrakcyjna upraszcza, zniekształca lub przekształca widzialną rzeczywistość w podstawowe linie, kształty, kolory i tekstury. Porzuca konwencje perspektywy, skali i narracji na rzecz pomysłowych interpretacji komunikujących uniwersalne ludzkie doświadczenia. Unikając obserwowalnego tematu, sztuka abstrakcyjna rozszerza tradycyjne pojęcia o naturze i celu sztuki. W tym artykule odkryjemy kluczowe cechy tego stylu sztuki.

Sztuka abstrakcyjna: Uchwycenie idei i emocji

Sztuka abstrakcyjna to styl sztuki, który nie próbuje dokładnie reprezentować obiektywnej rzeczywistości. Zamiast tego artyści abstrakcyjni używają koloru, kształtu, formy, linii, tekstury, wzoru, kompozycji i procesu, aby osiągnąć swój efekt. Sztuka abstrakcyjna rozpoczęła się na początku XX wieku, gdy artyści starali się wyjść poza realistyczną reprezentację i uchwycić coś bardziej emocjonalnego, konceptualnego, ekspresyjnego lub trzewnego.

Zamiast przedstawiać rozpoznawalne sceny lub obiekty, sztuka abstrakcyjna wykorzystuje uproszczony, przesadzony, zmieniony lub nieobiektywny język wizualny. Artyści abstrakcyjni mogą wydobywać i akcentować podstawy, takie jak linia i kolor, lub mogą drastycznie przeformatować świat przyrody w nowe konstrukcje wizualne. Ich celem jest przekazywanie znaczeń lub uczuć, tworzenie doświadczeń i angażowanie widza poprzez uchwycenie istoty tematu, a nie tylko wyglądu powierzchni. Abstrakcja pozwala artystom ćwiczyć kreatywność, wyobraźnię i oryginalność poprzez nowe rozwiązania wizualne i interpretacje ich tematów.

Abstract Artwork — Hilma af Klint, Svanen (The Swan), No. 17, Grupa IX, Seria SUW, październik 1914-marzec 1915

Definicja sztuki abstrakcyjnej

Porozmawiajmy szczegółowo o definicji sztuki abstrakcyjnej. Artyści abstrakcyjni manipulują sześcioma podstawowymi elementami, aby stworzyć atrakcyjne kompozycje. Tekstura dodaje głębi i wymiaru poprzez grube nakładanie farby i mieszane media. Linie kierują wzrok widza i dzielą płótno na dynamiczne sekcje. Kształty i formy zapewniają strukturę, od figur geometrycznych po biomorficzne kształty przywołujące naturalne organizmy. Wartość manipuluje jasnością, ciemnością i intensywnością kolorów, tworząc punkty centralne. Kolor przekazuje emocje poprzez ciepłe i chłodne odcienie. Mistrzowskie posługiwanie się tymi elementami pozwala abstrakcji rezonować estetycznie i wywoływać reakcje trzewne.

Sztuka abstrakcyjna — Francis Picabia, ok. 1909, Caoutchouc

Nowoczesne techniki sztuki abstrakcyjnej

Artyści abstrakcyjni stosują różne techniki, aby dalej przesuwać granice tradycyjnej praktyki - wiele warstw farb miesza kolory i tworzy zachwycającą głębię. Malarze akcji, tacy jak Jackson Pollock, spopularyzowali gestykulację, ekspresyjne kapanie i rozpryskiwanie farby. Mark Rothko był pionierem dużych pól świetlistych kolorów. Kompozycje mogą obejmować zarówno geometryczne siatki, jak i formy organiczne oparte na naturze, a także spontaniczne przypadkowe aranżacje kierowane przez podświadomość. Gęste, powtarzające się wzory i motywy są również powszechne. Techniki te uwalniają abstrakcję od oczekiwań dotyczących tego, co sztuka powinna reprezentować.

Sztuka abstrakcyjna ma na celu uchwycenie esencji lub emocji, a nie dokładne przedstawienie obiektywnej rzeczywistości. Aby to osiągnąć, artyści abstrakcyjni wykorzystują różnorodne techniki, które zniekształcają, upraszczają, wyolbrzymiają lub przekształcają rozpoznawalne formy w bardziej ekspresyjne, interpretacyjne lub nieobiektywne obrazy. Niektóre z głównych technik stosowanych w sztuce abstrakcyjnej obejmują:

Uproszczenie: Redukcja obrazów do podstawowych elementów, takich jak linie, kształty geometryczne i płaskie obszary kolorów. Pozbawia to realistycznych szczegółów, aby skupić się na podstawowych elementach obrazu.
Wyolbrzymienie lub zniekształcenie: Dramatyczna zmiana linii, kształtów, skali, koloru lub innych aspektów formy w celu uzyskania ekspresyjnego efektu. Naturalne proporcje są swobodnie zmieniane w celu wzmocnienia pewnych cech.
Arbitralny kolor: Używanie koloru subiektywnie dla emocjonalnego efektu, a nie naturalistycznie. Kolory mogą mieć niewielki związek z tym, jakie byłyby w prawdziwym życiu.
Nieobiektywna kompozycja: Komponowanie z całkowicie abstrakcyjnych elementów, które nie reprezentują rzeczywistych obiektów, postaci lub scen. Kompozycja podąża raczej za intuicjami estetycznymi niż za obserwowaną rzeczywistością.
Rysunek automatyczny: Pozwalanie dłoni na losowe przesuwanie się po stronie bez zaplanowanej kompozycji, aby uzyskać dostęp do podświadomego umysłu. Technika ta lekceważy dokładność wizualną.
Otrzymywanie: Płynne nakładanie rozcieńczonej farby tak, by nasiąkła i zabarwiła płótno nieregularnie w organiczny, niekontrolowany sposób.
Action painting: Fizyczne przesuwanie farby po płótnie w sposób energiczny i spontaniczny przy użyciu ruchów takich jak rozpryskiwanie, kapanie i rozmazywanie.
Collage: Łączenie fragmentów różnych materiałów, takich jak gazety, tkaniny, zdjęcia i drukowany tekst w celu wprowadzenia tekstur, znaczenia lub przypadkowych efektów.
František Kupka, Amorpha, Fugue en deux couleurs (Fuga w dwóch kolorach), 1912

Słynna sztuka abstrakcyjna

Pionierzy tacy jak Wassily Kandinsky i Frantisek Kupka stworzyli pierwsze czysto abstrakcyjne obrazy, kładąc nacisk na kolor i ekspresję emocjonalną ponad formą. Instruktorzy Bauhausu Josef Albers i Paul Klee badali geometrię i teorię koloru poprzez abstrakcję. W Ameryce abstrakcyjni ekspresjoniści, tacy jak Mark Rothko i Jackson Pollock, przyjęli spontaniczne, improwizowane podejście, aby oddać nieświadomy umysł. Minimaliści tacy jak Agnes Martin zredukowali malarstwo do prostych linii i stonowanych tonów.

Artyści ci napędzali ruchy, które zasadniczo rozszerzyły parametry sztuki. Kubizm podzielił postacie na abstrakcyjne aspekty. Futuryzm uchwycił prędkość i ruch poprzez dynamiczne linie. De Stijl używał tylko pionowych i poziomych linii, kątów prostych i podstawowych kolorów. W miarę jak ruchy te wprowadzały innowacje w zakresie nowych stylów i technik, sztuka abstrakcyjna rozkwitała.

Podsumujmy. Niektórzy z najbardziej wpływowych pionierów sztuki abstrakcyjnej to Wassily Kandinsky, Frantisek Kupka, Kazimir Malewicz, Piet Mondrian i Jackson Pollock. Ich przełomowe prace z początku XX wieku odrzucały reprezentację i realizm na rzecz eksploracji komponentów i wizualnego języka samego obrazu. Kandinsky'emu przypisuje się stworzenie pierwszych czysto abstrakcyjnych obrazów. Malewicz stworzył suprematyzm oparty na elementarnych formach, takich jak kwadraty i koła. Mondrian udoskonalił abstrakcję poprzez swoje metodyczne kompozycje geometryczne. Pollock opracował Action Painting, wykorzystując niekonwencjonalne techniki, takie jak wylewanie i kapanie farby. Inni ważni abstrakcjoniści to:

Paul Klee: Jego poetyckie abstrakcyjne prace wykazywały dziecięcą zabawę i symboliczne znaczenie. Klee analizował podstawowe elementy linii, koloru i wzoru.
Mark Rothko: Znany ze świetlistych kolorowych prostokątnych obrazów, które miały wywoływać medytację i wzniosłość. Rothko wyrażał uniwersalne ludzkie emocje poprzez kolor.
Lee Krasner: Pionierka abstrakcyjnej ekspresji, Krasner stworzyła żywe, ekspresyjne płótna z zakrzywionymi, jasnymi formami.
Helen Frankenthaler: Opracowała technikę malowania plamami Color Field, tworząc nastrojowe welony kolorów. Jej metoda namaczania plam wpłynęła na późniejszych artystów, takich jak Morris Louis.
Ad Reinhardt: Reinhardt zredukował swoje abstrakcyjne obrazy do całkowicie czarnych płócien, które eliminowały rozproszenie i skupiały uwagę.
Frank Stella: Jego ukształtowane płótna i minimalistyczne geometryczne obrazy podkreślały płaskość i właściwości podłoża. Prace Stelli stanowiły wyzwanie dla abstrakcji.
Louise Nevelson: Konstruowała sugestywne abstrakcyjne drewniane rzeźby ścienne z wyrzuconych przedmiotów i gruzu ze środowiska miejskiego.

Oryginalna sztuka abstrakcyjna i jej wpływ

Sztuka abstrakcyjna znacząco wpłynęła na wszystkie dyscypliny twórcze. Inspiruje architekturę, projektowanie wnętrz, muzykę i literaturę. Style abstrakcyjne dominują również w postmodernistycznym i współczesnym malarstwie, rzeźbie i sztuce cyfrowej. Te różnorodne zastosowania świadczą o nieograniczonym potencjale ekspresyjnym abstrakcji. Choć początkowo spotkała się ze sceptycyzmem, świat sztuki i opinia publiczna szeroko przyjęły sztukę abstrakcyjną.

Doświadczalny, interpretacyjny charakter sztuki abstrakcyjnej nadal przyciąga wyobraźnię artystów i widzów. Jej nacisk na elementy formalne i treści emocjonalne rozszerzył definicje piękna, formy i znaczenia w sztuce. Kreatywna wolność uwolniona przez porzucenie reprezentacyjnej dokładności na rzecz ekspresyjnej abstrakcji dała początek niezliczonym innowacjom artystycznym w ciągu ostatniego stulecia. Tak długo, jak artyści poszukują nowych sposobów odkrywania wyobraźni i percepcji, sztuka abstrakcyjna będzie nadal ewoluować.

🎨 Przeczytaj więcej stylów w sztuce.

Popularni artyści