Gimnastyczka rytmiczna

Daniel Baharier, Izrael

Izrael. Założył i zarządzał trzecią co do wielkości odlewnią brązu w kraju w latach 80. i na początku lat 90., demonstrując swoją wiedzę i zaangażowanie w wybranym przez siebie medium. Daniel koncentruje się na przedstawianiu postaci ludzkiej, uchwyceniu szerokiego zakresu ludzkich emocji, ruchów i form. Jego portfolio może poszczycić się imponującą kolekcją prac zleconych, w tym godnym uwagi osiągnięciem w 1992 roku, kiedy odsłonięto największą grupę rzeźb Izraela w Rishon le Zion, składającą się z 24 figurek o wysokości od 2,5 do 3,5 metra. Ponadto prace Bahariera zdobią Park Rzeźby w Instytucie Wingate, izraelskim narodowym centrum sportowym, gdzie kilka jego rzeźb o wysokości od 2,5 do 4,5 metra znalazło dom. Wybór jego mniejszych rzeźb jest wystawiany w parku od ponad dwóch dekad. Stworzył również dwukrotnie naturalnej wielkości portret Michaela „Mishy” Kogana, założyciela Taito Corporations, dla ich siedziby głównej w Tokio. Wkład artystyczny Daniela został doceniony przez prestiżowe Muzeum Sztuki w Tel Awiwie, gdzie wystawiał swoje prace. Jego talent został dodatkowo doceniony, gdy jego dzieło zostało wybrane do reprezentowania jego kraju na Mistrzostwach Świata Żydów w hokeju na lodzie. W 2010 roku miał zaszczyt podróżować do Hiszpanii, gdzie asystował duńskiemu rzeźbiarzowi Assowi Ransletowi w procesie odlewania jego pracy. Daniel został wybrany do wykonania ostatnich prac Manashe Kadishmana, ponieważ uznany artysta był fizycznie niezdolny do kontynuowania swojego rzemiosła przed śmiercią w 2015 roku. Ta okazja pokazała głębokie artystyczne zrozumienie Daniela i szacunek dla spuścizny innego rzeźbiarza. Kształtuję stalowe pręty, aby stworzyć armatury, czuję się przeniesiony do dziwnego królestwa poza teraźniejszością i miejscem. Kiedy biorę kawałek gliny z kosza, ten kawałek przemawia do mnie i mówi mi, w którą część powinien się stać, idealnie dopasowując się do układanki całości. Akt tworzenia staje się jedynym celem w nieostrym świecie. Wybrane przeze mnie media obejmują najbardziej plastyczne elementy leksykonu rzeźby. Do makiet używam wosku mikrokrystalicznego, który przypomina pracę z brązem o temperaturze pokojowej. Ten materiał jest niesamowicie żywy i nie wymaga wcześniej zaplanowanej metalowej armatury. Można go formować w dłoni, co pozwala na ciągłą eksplorację różnych kątów i perspektyw. Stamtąd przechodzę do naturalnej gliny lub gipsu. Każda z nich oferuje bogate możliwości tworzenia tekstur o zróżnicowanej twardości i miękkości. Inspiracje do moich prac pochodzą z różnych źródeł. Stworzyłem całą serię rzeźb opartych na twierdzeniach matematycznych, zawierających pojęcia takie jak symetria, linie równoległe, wstęga Möbiusa. Inspiracje czerpię również z elementów codziennego użytku, takich jak gałęzie, rośliny, pęknięcia w kostce brukowej czy kształty, jakie tworzy meandrująca woda. Angażuję się w tematy, które głęboko do mnie przemawiają, od pokoju i trudnej sytuacji osób wprowadzających pokój po rolę kobiet w społeczeństwie i ich traktowanie. Moje prace poruszały tematy takie jak ruch „Me Too” oraz nadużycia i przemoc wobec kobiet. Czasami prowadzi mnie sam proces. Niezmiennie pociąga mnie delikatny taniec między równowagą a niestabilnością. Staram się uchwycić ruch, równowagę, rytm i emocje w brązie, zatrzymując w czasie krótkie chwile o głębokim znaczeniu i pięknie. Przede wszystkim staram się przekazać obserwatorom przesłanie miłości i troski poprzez kompozycje i tekstury, które skrupulatnie tworzę w każdym kawałku. Poza Izraelem rzeźby Bahariera zdobią prywatne kolekcje na całym świecie, zwłaszcza we Francji, Australii, USA i Japonii. W trakcie swojej kariery Daniel był odbiorcą wielu stypendiów i stypendiów, uznając jego wkład artystyczny i wspierając jego twórcze przedsięwzięcia.