Rok stworzenia | 2021 |
---|---|
Wymiary | 21 S × 29 W × 0 G cm |
Rodzaje sztuki | malarstwo |
Styl | abstrakcjonizm |
Gatunek | pejzaż |
Materiały | akryl, papier |
Sposób pakowania | Opakowanie kartonowe |
W „Ilusões I” Luis Rosa-Mendes technicznie łączy sztukę abstrakcyjną z namacalną rzeczywistością, malując drzewo stojące samotnie pomiędzy koncepcjami finansów i dekoracji. Ten marzycielski krajobraz, zakorzeniony zarówno w ziemi, jak i czarnym niebie, zachęca do kontemplacji onirycznych wspomnień, które dzielimy z naturą. Dzięki tej pracy widz zostaje przeniesiony do parku, w którym czas się załamuje, a stare spotyka nowe, tworząc przestrzeń, w której spotykają się sztuka i pieniądze, sugerując nowy sposób widzenia świata – taki, w którym piękno i wartość przecinają się i przeplatają w nieoczekiwany sposób.
Urodził się w Lizbonie w 1956 roku. Malarstwo, które pojawiło się w jego życiu pod wpływem dziadka, mistrza Rosy-Mendesa, zyskało poczesne miejsce w jego twórczości dopiero wtedy, gdy w wieku 30 lat zdecydował się zainstalować jedną z Podziały Jego domu to mała pracownia, w której zaczyna zgłębiać potencjał odziedziczonych przez siebie olejków i szpatułek. Z zawodu dziennikarz Luís Rosa-Mendes był współpracownikiem kilku organizacji medialnych. W trakcie swojej kariery artystycznej, którą rozpoczął zawodowo w 1990 r., brał udział w kilkudziesięciu kolektywach malarskich, m.in.: „In Periculum” w 1995 r. oraz w tym samym roku „V Wystawą Sztuk Pięknych i Rzemiosła” ; w 1996 r. „Quatro Jornalistas, Uma Exhibition” w galerii Pothoff, z którą zaczął regularnie współpracować, oraz w 1997 r. „Dar-te, As cores da Emoção”, po czym nastąpiło założenie stowarzyszenia artystów wizualnych artystów „Desnud 'art” w Lagar de Azeite w Oeiras. W Sintrze wystawiał indywidualnie „A Mar” w 1998 r., w którym wystawiał „De Alma e Coração” w Lizbonie. W 2007 r. powrócił na wystawy z „Riscos”, indywidualną wystawą o wielkim oddechu. Od 2008 roku poświęcił się wyłącznie malarstwu w swojej pracowni w Carcavelos. Jest reprezentowany w kilkudziesięciu prywatnych kolekcjach w Portugalii i za granicą oraz w Radach Miejskich Sintry i Oeiras.Jest wspomniany w książce o sztuce „Portugalscy malarze stulecia .XX”.