Matka Wszechświata

Wszechświat patrzy z góry Wszechświat patrzy z góry jakimi skromnymi istotami się staliśmy. Jedyne, co zadajemy, to proste pytanie. Bo jakże to może być nasze skromne zadanie? Życie bez celu, którym staramy się żyć. Bezcelowa śmierć za wszystko, co dajemy. Wszechświat patrzy z góry jakimi skromnymi istotami się staliśmy. Bo nie wiemy o jej narodzinach albo jak ona nosi nasze nieszczęście. U nas bawi się w śmiertelność. tego, jak postrzegamy rzeczywistość. Jedyne, co zadajemy, to proste pytanie. Za to, jak ten sędzia potrafi wykonywać wiele zadań jednocześnie. Wszechświat patrzy z góry jakimi skromnymi istotami się staliśmy. Z pustymi prośbami do wszystkich, których szukamy. Chroni silnych, a Kosy słabych. Na dole zbieramy się, żeby wierzyć życia powyżej, którego nie możemy sobie wyobrazić. A wszystkich jako dzieci jednoczymy się. Recytujemy, żeby zasłużyć na jej miłość Aby zdobyć jej ciepło na wysokościach Aby zdobyć jej miłość, zanim umrzemy.