Wyciek ze źródła

Kristine Sk, Ukraina

I Uwielbiam muzykę, śpiewam nawet wtedy, gdy nie znam wszystkich słów, śpiewam nawet wtedy, gdy wykonuję codzienne ćwiczenia, które przeradzają się w taniec. Uwielbiam tańczyć, muzyka zdaje się podnosić moje ciało i wykonywać z nim rytmiczne ruchy, które stają się tańcem... I oto jestem na scenie, gdzie śpiewam, tańczę i staram się skupić na swojej kreatywności. W końcu chcę robić to, co kocham. Nie mogę żyć bez miłości. Muszę dawać swoją miłość, czułość, troskę i muszę oddawać, żeby nie czuć się pustą. Mam szczęście, że mam zwierzęta, więc mogę ofiarować jej miłość i w zamian uzyskać jej codzienne mruczenie… Noszę maski nie dlatego, że chcę ukryć swój wygląd, ale dlatego, że za pomocą maski wyrażam siebie. Moja maska, to mój makijaż, to moja kreatywność i tak, to część mojej tajemnicy. W końcu jestem dość tajemnicza w życiu, a także jestem bardzo inna, więc moje maski pomagają mi wyrazić różne strony mojego charakteru, a także mojej sztuki. Różne style, różne tony, różne perspektywy, różne ja. Przelewam na płótno swój nastrój, myśli, pytania i dobieram kolory w zależności od stanu emocjonalnego, w jakim się znajduję. Nie kontroluję procesu powstawania obrazu. Zwykle nie szkicuję, nie myślę o każdym kroku. Każdy etap tworzenia obrazu otwiera się w moim umyśle w trakcie lub po zakończeniu poprzedniego etapu. Zatem najpierw wybieram kolorystykę i tak krok po kroku kroczę jak w transie, w pełni rozumiejąc efekt końcowy, krok do ukończenia obrazu. Moja sztuka to moje emocje. Za pomocą abstrakcji i gamy kolorów wyrażam swoje uczucia, zarówno ciemne, jak i smutne, jasne i jasne. Tak widzę mój świat, nie jest on wypełniony realistycznymi i konkretnymi formami, ale wręcz przeciwnie, jest w plastikowych liniach lub ostrych kresach. Możliwość bycia sobą poprzez ucieleśnienie swojej opinii, pomysłu, pytania i uczucia w prawdziwej formie. Moja sztuka to stan umysłu. Moja sztuka to ja.