Navitrolla Navitrolla

Kariera artystyczna Navitrolli rozpoczęła się na początku lat 90. We wcześniejszych kreacjach sięgał już zarówno do elementów naiwnych, jak i surrealistycznych, sytuując go stylistycznie gdzieś pomiędzy tymi dwoma, nazywając siebie nawistą. Jako artysta Navitrolla jest bardzo różnorodny: malarstwo olejne, grafika, rzeźba, gigantyczne malowidła ścienne w technice mieszanej. To, co początkowo było szorstkim stylem malowania, z czasem nabrało bardzo delikatnej i szczegółowej waleczności, w której każde źdźbło trawy lub wysoki klif w oddali zostało przetworzone porcelanowym pędzlem. W jego sztuce jest tylko kilka wyciszonych śladów ludzkiej działalności, albo miejsce na komórkę na polu, albo platforma wiertnicza daleko w morzu. Ludzkie miasto jest rzadko przedstawiane, a kiedy się pojawia, jest w stanie przestarzałym. Obrazy są w większości rządzone przez naturę i królestwo zwierząt, które triumfuje w scenerii, odzwierciedlając ludzką naturę w jej absurdalności. Sam artysta lubi okrywać swoje obrazy tajemnicą i, co oczywiste, jego sztuka jest głęboko zwodnicza: dostrzegając niebo, krajobraz i zwierzęta, zadowalamy się tym, co widzimy, nie zdając sobie sprawy, że zostaliśmy oszukani, by przejąć powierzchnię za prawdziwy temat. Navitrolla nie maluje prostych skupisk przedmiotowości, lecz skomplikowane układy uwarunkowań i relacji, zawsze pozostawiając widzowi szansę albo odnalezienia się na obrazach, albo złożenia ich kawałek po kawałku według własnych odczuć. Na estońskiej scenie artystycznej Navitrolla zajmuje pozycję intryganta. W pierwszej połowie lat 90. Navitrolla niezłomnie ciągnęła wóz sztuki nowoczesnej, organizując lokalne życie artystyczne w Tartu, łącząc malarstwo i sztukę aktywną. Później, wraz ze wzrostem popularności, był skarcony przez część środowiska artystycznego za nadmierną komercyjność, kiedy jeszcze obowiązywała koncepcja głodującego artysty, będącego prawdziwym artystą. Inni krytykowali Navitrollę za przekonanie, że sztuka jest dla wszystkich, za uzyskanie statusu sztuki jako formy zarezerwowanej tylko dla elit. Nikt nie pozostaje bezstronny dzięki Navitrolla.

1997 Star&Co (Londyn) 1998 Chalk Farm Gallery (Londyn) 1999 Ziote (Montpellier) 2001 Osaka 10. Międzynarodowe Triennale Sztuki Współczesnej 2004 Galeria Artionga (Berlin) 2006 Galeria Le Pont Neuf (Paryż) 2007 Wystawa Tate Modern Pop-Up (Londyn) 2018 Muzeum Irboska (Psków) 2018 Galeria „Muza” (Odessa) 1990 - 2018 różne wystawy i współpraca w całej Estonii