Francesco Fatatis

Wiem, że trzeba wystawiać życie pełne artystycznych przygód, bo obrazy lepiej się sprzedają, a przecież kupujący płaci za obraz. Bohaterem sprzedaży jest obraz, a nie autor, oczywiście sztuka Serie A działa wręcz przeciwnie: artysta sprzedaje nie obraz. Nie chcę przez to powiedzieć, że sztuka nas, malarzy serii B, jest mało istotna, może czuję się niekomfortowo, że muszę coś o sobie napisać, może nie mieć reputacji, by stać się interesującą osobą, tak, może być dla ten powód. W każdym razie mogę coś o sobie powiedzieć. Używam malarstwa, aby stworzyć coś w rodzaju wyzwania między obserwatorem a obserwowanym, pozwólcie, że wyjaśnię to lepiej. Obserwator obserwuje obraz i widzi ogólny temat, którym może być akt, martwa natura, pejzaż, ale może się zdarzyć, że podmiot nagle się zmieni. Obraz się obraca i widzisz coś innego. Dzieje się tak na prawie wszystkich moich obrazach. Każdy obraz ma tytuł. Na przykład obraz zatytułowany „gruszka na stole”, patrzysz na niego i widzisz wielbłąda na pustyni. Następnie zacznij zadawać sobie pytanie, czy autor obrazu nie pomylił się, pisząc tytuł, ale czytając opis widzisz, że tak właśnie jest. Następnie zacznij badać obraz, szukając prawdopodobnego wielbłąda na pustyni. To, co widzisz, odpowiada tylko temu, co chcesz zobaczyć, a nie temu, co jest w rzeczywistości. To jest przesłanie moich obrazów. Pozdrowienie.

Kiedyś wygrałem konkurs malarski w Portorecanati, pierwszy spośród 90 incalted malarzy. Nigdy nie zależało mi na tym zwycięstwie, zrobiłem to dla pieniędzy, wygrałeś niezłą nagrodę pieniężną. Oczywiście brałem udział w wielu wystawach malarstwa, licząc na sprzedaż moich obrazów, tylko że publiczność nie przekraczała dwóch, trzech jednostek. Mógłbym zapełnić tę stronę wystawami, w których brałem udział, ale wstydzę się. Tak, wstydzę się. Pozdrowienia z głębi wstydu.

Co mogę powiedzieć! Jestem na emeryturze, więc mam wystarczająco długą przeszłość, gdzie szukać tytułu naukowego, dyplomu, konkretnego kursu, czegoś, co świadczy o tym, że moje obrazy mają pewne i poświadczone korzenie z kompetentnej komisji. Szukaj, szukaj, szukaj... Nic nie mogę znaleźć. Może to nie jest mój szczęśliwy dzień! Na szczęście jest to problem artysty, który nie ma kulturowego spojrzenia na program nauczania, który trzeba wypełnić, w przeciwnym razie jakość twoich prac spadnie do minimum, na które pozwala ludzki rozum. Czy mógłbym skłamać, więc co byś zauważył? Czy ktoś miałby odwagę, czas, ochotę, konieczność, niepokój weryfikowania tytułów? Nie. Nie będę kłamać. Nie mam tytułów.