Alexandr Zhukovsky

Urodziłem się w Chersoniu 8 grudnia 1979 roku. Jako dziecko ciągle spałem. Od czasu do czasu podchodzili do mnie i sprawdzali, czy oddycham, czy nie. Mój ojciec był fotografem. Fotografował wczasowiczów na morzu. Miał kreatywne podejście do tej sprawy. Tata sprowadził osły, małpy, papugi i konie do pracy na naszym podwórku w Chersoniu. Ludzie ciągle do nas przychodzili, jak do zoo. Jako dziecko zawsze coś rysowałem. Pamiętam, jak siedziałem na podłodze i rysowałem z profilu niebieskiego psa, cieniowanego długopisem. Podobało mi się to, że wyraźnie widziałem tego psa. Zdałem sobie sprawę, że rysowanie obrazów jest interesujące. Rysowałem na lekcji w szkole. Wymyśliłem nawet zabawę: ktoś narysował kropkę lub kreskę, a ja dalej rozwijałem rysunek z kolegami z klasy. W szkole nie wyróżniałem się zbytnio, nie lubiłem się uczyć, ale ciągle dostawałem normalne oceny . W razie potrzeby mógł oczywiście odpowiedzieć, ale nie chciał posuwać się za daleko w matematyce, chemii czy fizyce. Miał dobre stopnie z wychowania fizycznego, rysunku i pracy — właściwie jak wszyscy chłopcy.

2005 - Festiwal Didzebaba, Czernianka, Ukraina. 2007 - „Projekt społecznościowy”, CSM, Kijów, Ukraina. 2007 - „Step…tak! Stepowy Kru-gom”, Charków, Ukraina. 2008 - "Kolory Południa", Galeria Arsenał Sztuki, Kijów, Ukraina. 2010 - „Nowe technologie”, kolonia nr 105, Darijewka, Ukraina. 2011 - "Odyseja kosmiczna", Galeria Arsenał Sztuki, Kijów, Ukraina. 2013 - „Her-Art”, Sala Wystawowa Związku Artystów Artystów, Chersoń, Ukraina. 2014 - „Sklep”, centrum wystawowe centrum handlowego „Fabrika”, Chersoń, Ukraina. 2015 - projekt "Opowiadania. Współcześni artyści Ukrainy" w ramach międzynarodowego projektu "Imagomundi" Luciano Benettona. 2017 - projekt "Curne Misto", Gogolfest, "Goodbye Gogol Fest", Kijów, Ukraina.

Szkoła minęła — i poszedłem uczyć się jako kucharz w 9. szkole. Praktyka odbywała się nad morzem, gdzie można pływać i odpoczywać nie wychodząc z domu. Poszedłem ćwiczyć z moją kuzynką Paszą, z którą razem dorastaliśmy i mieszkaliśmy na tym samym podwórku. Tam się pobiliśmy, wszczęliśmy zamieszki i wyrzucili nas bez wyrzutów sumienia, wezwali policję. Szkoły artystyczne uczą historii sztuki, a ja zajmowałem się samokształceniem, chciałem być bardziej profesjonalnym artystą. Ciągle byłam zmuszana do chodzenia zarobkowego, ale nie chciałam iść do pracy w fabryce. Próbował zostać artystą komercyjnym, unikał naiwności i zmieniał się pod względem warunków rynkowych.