Lato: refleksja nad żniwami

Viktoriya Grechko, Ukraina

Rysować lubiłam odkąd pamiętam. Rysowała śmieszne obrazki dla znajomych, karykatury nauczycieli w szkole, gazety ścienne i plakaty, lubiła projektować prace twórcze. Była po prostu dziewczyną, która dobrze rysowała. Ale na pewno pamiętam, że nie zamierzałem zostać artystą. Dlatego nie uczyła się malarstwa ani w klubach, ani w szkole artystycznej. Nadal nie mam wykształcenia akademickiego w tej dziedzinie. Ale sztuka robiła na mnie wrażenie już wtedy, w dzieciństwie. W domu mieliśmy wiele książek o malarstwie, do których ilustracji wielokrotnie zaglądałem. Prawdopodobnie talent odziedziczyłam po mamie. Miała dobry gust artystyczny, sama malowała i śpiewała bardzo wyraźnie. Malować zaczęłam w wieku 59 lat, intensywnie rozpoczynając proces uczenia się, odwiedzając wirtualne wystawy, seminaria i kursy mistrzowskie, studiując materiały dotyczące środków wyrazu w malarstwie i próbując kształtować przestrzenne, wyobraźniowe myślenie. Później sama wybrała język malarstwa i wkrótce na sukces rzemieślniczy trzeba było czekać. Sześć miesięcy później powstały moje dwa pierwsze obrazy, które obecnie znajdują się w prywatnej kolekcji w Belgii. Od tego czasu wiele moich prac rozeszło się po całym świecie. W sumie na przestrzeni lat powstały setki płócien o różnych formatach i treściach. Zajmuję się głównie technikami malarstwa olejnego, pasteli, akwareli w gatunkach martwa natura i pejzaż, próbuję swoich sił jako portrecista. Na starościach staram się nie dopływać do brzegów spokoju, bo bardzo kocham życie. Jestem wdzięczna Stwórcy, że żyję w zgodzie ze sobą i chcę powiedzieć, że dzięki malarstwu prowadzę kolejne ciekawe i znaczące małe życie.