Złodziej serc

Pewnego dnia śniło mi się, że jestem w pięknym, ale bardzo ciemnym domu, w którym było wiele dziewczyn. Dom ten niesiony był na grzbiecie przez olbrzyma, oświetlającego jego drogę wieloma ogniskami zamkniętymi w lasce, z których wokół stawał się światłem, jak za dnia. Zapytałam dziewczyny: dlaczego w tym domu jest tak ciemno, dlaczego nie ma światła? Odpowiedzieli mi: w tym domu nie ma światła, ponieważ naszym światłem są nasze serca, które zostały skradzione przez Złodzieja Serc. On oświetla nimi swoją ścieżkę, a my nie mamy już czym oświetlać naszego domu. Spędziłem dużo czasu z tymi dziewczynami. Często patrzyłem przez okno, obserwując zmieniający się krajobraz, ale w domu wszystko było tak samo, nic się nie zmieniło, było pięknie, ale nudno i ciemno. A tęsknota za sercem z każdym dniem coraz bardziej mnie ogarniała. Pewnego dnia zebrałam się w sobie i przywołałam swoje serce z powrotem. I serce wróciło. Jasne światła tańczyły wzdłuż ścian domu, oświetlając wszystko wokół i zdałem sobie sprawę, że nie jest on tak piękny, jak mi się wcześniej wydawało. Zobaczyłem, że dom jest stary, zakurzony i ciasny, i nagle zdałem sobie sprawę, że nie mam w nim nic więcej do roboty. Mocno ściskając w dłoniach latarkę, wyszłam przez okno po linie na spotkanie z nieznanym i wolnością, wdychając świeże nocne powietrze z pełnymi piersiami. Byłam zdeterminowana, by iść własną drogą, bez względu na to, jak przerażająca i trudna... Kiedy się obudziłem, zrozumiałem, o czym był sen. Zrozumiałam, że nie warto żyć tylko wspomnieniami – nie ma w nich światła, jak w tym ciemnym domu, że mogą wydawać się piękniejsze niż są w rzeczywistości. Zrozumiałam też, że jeśli twoje serce zostało skradzione, musisz znaleźć w sobie siłę, by je zwrócić i iść własną drogą, oświetlając swoją ścieżkę sercem.