Rok stworzenia | 2016 |
---|---|
Wymiary | 112 S × 76 W × 6 G cm |
Rodzaje sztuki | malarstwo |
Styl | surrealizm |
Gatunek | pejzaż morski |
Materiały | akryl, papier |
Sposób pakowania | drewniane pudełko |
W tej pracy, wykonanej techniką mieszaną na papierze bawełnianym, ryby wypływają z wody. Używam tego, aby symbolizować wzrost, jak opuszczenie strefy komfortu. Są one również oznaczone starymi opaskami na cygara, które reprezentują etykiety, których wszyscy używamy, czasami dla siebie, innym razem do oznaczania innych, innym razem dlatego, że nas etykietują. Faktem jest, że zawsze nosimy w sobie te osądy lub uprzedzenia, własne lub cudze, które nawet wtedy, gdy decydujemy się na rozwój i opuszczenie strefy komfortu, lub właśnie z tego powodu, niesiemy ze sobą. Woda poniżej tworzy fale, ale wyglądają prawie jak góry, symbolizując falowanie emocji, także jako sposób na zapewnienie im ruchu. Praca jest zamontowana na desce i gotowa do zawieszenia. Nie ma ramki
Troska o naturę i przestrzeń, w której żyjemy, była stała na poziomie osobistym i jako taka z biegiem czasu znalazła odzwierciedlenie w wielu moich pracach. Obecnie skupiam się w swojej pracy na kobietach; kobietę jako symbol siły i wytrwałości, a także jako strażniczkę i koneserkę cykli natury i maluję ją wraz z elementami roślinnymi i zwierzęcymi, które ukazują jej współistnienie z naturą. Używam tego z jednej strony, aby zwrócić uwagę na fakt, że przyrody jest coraz mniej, z którą można wchodzić w interakcję, a z drugiej strony, aby przypomnieć, że musimy słuchać reszty istot w przyrodzie, ponieważ jesteśmy nie jesteśmy od niej niezależni i nie możemy utrzymać się poza nią, musimy zrozumieć, że jesteśmy jednym i tym samym i to właśnie zamierzam przekazać w mojej pracy, aby ludzie zatrzymali się na chwilę, aby pomyśleć o tym, jak niszczymy na przykład siedliska ary lub to, jak doprowadzamy naszą dietę do absurdu. Lubię też wykorzystywać elementy życia codziennego, aby uformować i złożyć dzieło w formie alegorii, wprowadzając widza do wnętrza obrazu, aby stamtąd mógł on sam odkryć swoją interpretację lub rozpocząć rozmowę z dziełem.