Oasis of pristine

Jaskrawy kolor tego obrazu przypomina fowistów i Gauguina. Ale nie jest ekspresyjny, a spokojnie dekoracyjny. W tropikalnych szerokościach geograficznych jest rzeczywiście bardzo gorąco, ale miejscowi aborygeni są do tego przyzwyczajeni. To ich naturalne środowisko. Żyją tu swoim życiem, snują plany i udają się do świata swoich przodków. Artysta starał się poczuć jak taki Afrykańczyk, celowo zniekształcając plastikowe kontury drzew i innych elementów krajobrazu, upraszczając anatomię postaci ludzkiej. Chciał osiągnąć bezpośrednią wizję świata od afrykańskiego tubylca, nieskażonego technokracją krajów cywilizowanych. Brak perspektywy liniowej i zrównoważonej racjonalności, poczucie pośpiechu i cyfrowa precyzja wydawały mu się jedynymi dostępnymi technikami, za pomocą których można było osiągnąć ten efekt. I widzimy cztery osoby, które spotkały się przypadkiem w dżungli. Prowadzą ze sobą cichy dialog, jakby posiadały dar telepatii.