Chatka w lesie

Mher Gevorgyan, Armenia

Mój ojciec Rafik Keshishian był malarzem, urodził się w 1960 roku i zmarł w 2021 roku. Nazywam się Mher, urodziłem się w 2001 roku, jestem fotografem Stworzył ponad 600 obrazów w swoim twórczym życiu, teraz odziedziczyłem ponad 200 obrazów, z których niektóre chcę sprzedać, aby upiększyć domy ludzi mieszkających w różnych częściach świata. Wkrótce pojawi się również ograniczona liczba moich zdjęć wydrukowanych na płótnie. Przeczytaj bardziej obszerną biografię mojego taty poniżej Czekam na współpracę Armeński malarz Rafik Keshishian urodził się w Teheranie w Iranie w 1960 roku. Od najmłodszych lat uwielbiał rysować, następnie uczęszczał na kursy artystyczne, ale później pracował nad samorozwojem malarstwa i rzeźb z drewna. Jego prace były wystawiane indywidualnie i na wystawach zbiorowych w halach wystawowych Ararat, Sipan i Lale w Teheranie. Później przeprowadził się do Armenii i w 1998 roku wraz z lokalnymi malarzami wziął udział w wystawach poświęconych Dniu Matki w mieście Abovyan, które zyskały wielkie uznanie i renomę w kręgach artystycznych. Następnie mieszkał i pracował w Armenii, wkrótce został członkiem organizacji Capital's Artists. Większość jego prac znajduje się poza Armenią i jest w posiadaniu osobistych kolekcjonerów. Przez 61 lat swojego życia Rafik Keshishian zdołał stworzyć całą galaktykę obrazów w stylu abstrakcyjnym i półabstrakcyjnym, do których nieodzownie dodał muzyczny wpływ powietrza, głównie poprzez czerwone, szare i fioletowe namioty do swoich prac. Psycholog i filozof o charakterze artysty zawsze miał w swojej pracowni cichą muzykę symfoniczną, która pomagała mu podejść do dzieła sztuki. Jesteśmy głęboko przekonani, że gdyby nie był malarzem, z pewnością byłby dziś muzykiem. Pracował i przeżywał swoje obrazy każdego dnia i wierzył, że sztuka powinna przynosić ludziom radość, inspirację, pozytywne emocje, ciepło i życzliwość. Zmarł w 2021 roku i pozostawił po sobie spuściznę. Rafik Keshishian ma syna ze swojego jedynego małżeństwa. Jego pogląd na malarstwo Mając ponad 50-letnie doświadczenie w sztukach wizualnych, wspomina, że „kocha dzieła Kandinskiego i Rambrandta tylko dlatego, że w ich pracach jest tak wiele nieodkrytych luk”. Maluje o każdej porze dnia, ale z dala od hałasu, a kiedy maluje ciałem i duszą, wnika w ten tajemniczy świat i wraca dopiero po dotarciu na szczyt góry.