ZapiszOkno Duszy
| Rok stworzenia | 2017 |
|---|---|
| Wymiary | 120 S × 90 W × 5 G cm |
| Rodzaje sztuki | malarstwo |
| Styl | surrealizm |
| Gatunek | wnętrze |
| Materiały | olej, papier |
| Ramy | grafika sprzedawana jest z oprawą |
| Sposób pakowania | drewniane pudełko |
Opis dzieła “Okno Duszy”
Ta praca ma wiele symboliki, podsumowanie tego, co nam mówi, jest takie, że zawsze jesteśmy w kontakcie z naszym środowiskiem, wystarczy zajrzeć w głąb siebie, aby odkryć naszą własną naturę i sposób, w jaki jest ona połączona z resztą stworzenia. Widząc elementy osobno, księżyc mówi nam o dualności, nieznanych i cyklicznych zmianach, okno mówi o otwarciu na świat, w którym widzimy motyla, symbol przemiany, maskę noszoną przez kobietę. Pokazuje, jak my często zakrywają naszą własną naturę, choć ptaki, które siedzą na jej głowie i trzymają liny łączące ją z chmurą, mówią o naturalnej mądrości, o naszym nierozerwalnym połączeniu z otaczającym nas światem. Praca wykonana jest na papierze kamiennym, papierze uznawanym za ekologiczny, gdyż do jego produkcji nie używa się prawie wcale wody i nie wykorzystuje się drewna, jest już naklejony na deskę.
Grafika we wnętrzu
José Luis Montes, Meksyk
Troska o naturę i przestrzeń, w której żyjemy, była stała na poziomie osobistym i jako taka z biegiem czasu znalazła odzwierciedlenie w wielu moich pracach. Obecnie skupiam się w swojej pracy na kobietach; kobietę jako symbol siły i wytrwałości, a także jako strażniczkę i koneserkę cykli natury i maluję ją wraz z elementami roślinnymi i zwierzęcymi, które ukazują jej współistnienie z naturą. Używam tego z jednej strony, aby zwrócić uwagę na fakt, że przyrody jest coraz mniej, z którą można wchodzić w interakcję, a z drugiej strony, aby przypomnieć, że musimy słuchać reszty istot w przyrodzie, ponieważ jesteśmy nie jesteśmy od niej niezależni i nie możemy utrzymać się poza nią, musimy zrozumieć, że jesteśmy jednym i tym samym i to właśnie zamierzam przekazać w mojej pracy, aby ludzie zatrzymali się na chwilę, aby pomyśleć o tym, jak niszczymy na przykład siedliska ary lub to, jak doprowadzamy naszą dietę do absurdu. Lubię też wykorzystywać elementy życia codziennego, aby uformować i złożyć dzieło w formie alegorii, wprowadzając widza do wnętrza obrazu, aby stamtąd mógł on sam odkryć swoją interpretację lub rozpocząć rozmowę z dziełem.