Fundacja Dzieci Kreuzberg

Hripsime Asatryan, Belgia

Moje artystyczne zajęcia to odyseja po duchowych formach tkających gobelin współczesnej cywilizacji. Każde pociągnięcie płótna jest szeptem, dopracowanym odzwierciedleniem zawiłej interakcji pomiędzy tym, co materialne i nieuchwytne. To opowieść, która toczy się w barwach i odcieniach, przekraczając granice konwencjonalnej percepcji. Jako kuratorka narracji duchowych zagłębiam się w niewidzialne wymiary naszej egzystencji, ujmując w namacalnej formie esencję tego, co nieuchwytne. Poprzez swoją sztukę zapraszam widza do odbycia podróży introspekcji, poruszania się po labiryncie świadomości. Łącząc pigmenty i pasję, moja praca ma na celu wywołanie kontemplacji i zainicjowanie dialogu na temat ewoluującego ducha naszych czasów. To oda do subtelnych niuansów naszego wspólnego człowieczeństwa, wizualna symfonia, która rezonuje z echem naszej zbiorowej duszy. Moje obrazy to nie tylko kompozycje; są portalami wzywającymi patrzącego do wyjścia poza to, co powierzchowne i zagłębienia się w głębię. W tej stale rozwijającej się narracji mojej artystycznej odysei dążę do stworzenia rezonansowej harmonii między widzialnym i niewidzialnym, materialnym i eterycznym. Poprzez kalejdoskop form duchowych moja sztuka zaprasza Cię do przemierzania korytarzy własnej świadomości i odkrywania głębokiego piękna, które kryje się w sercu naszego istnienia. Sztuka w najczystszej formie istnieje dla samej sztuki. Opanuj jego język lub wybierz się w podróż wyrażania siebie, która jest wyjątkowa dla Ciebie – sam zajmij się sztuką. W zawiłym tańcu pomiędzy rzeczywistością wirtualną i fizyczną sabotaż jaźni służy poszerzeniu przepaści pomiędzy tymi dwoma wymiarami. Moje artystyczne poszukiwania zgłębiają zagadkę swobodnego, bezmyślnego ruchu – nieskrępowanej eksploracji, która kwestionuje same elementy wolności w procesach twórczych. Co stanowi istotę procesów swobodnych? Czy jest to wyzwolenie w ruchu, wolność myśli, czy może potężne połączenie obu? Integracja swobody ruchu i bezmyślności w procesie twórczym staje się delikatną równowagą – szerokim zrozumieniem całości przy jednoczesnym zachowaniu przejrzystości narracji rozwijającej się w grze ze światem. Odkryłem, że integracja swobodnego ruchu znajduje swój rezonans dzięki inteligencji mięśni. Kluczem staje się trenowanie ciała, aby poruszało się w synchronizacji z bezmyślną interakcją, chociaż umysł pozostaje kluczowym orkiestratorem w tej artystycznej symfonii. Szczyt mojej duchowej podróży zmaterializował się w umiejętności przemierzania przestrzeni przeszłości, egzystując w pełni w teraźniejszości. Doświadczywszy jednoczesnej obecności w dwóch ramach czasowych, stwierdzam, że obecność jest jedynym podmiotem godnym naszej odpowiedzialności. Rodzi przeszłość i kształtuje przyszłość. Po przebudzeniu do świadomości złożyłem przysięgę, że będę pielęgnował uczucia towarzyszące uczeniu się – najcenniejszą ze wszystkich emocji. Obserwowanie siebie podczas zdobywania nowej wiedzy, rozpoznawanie zawiłego splotu emocji i pielęgnowanie nastawienia na rozwój staje się najważniejsze. W istocie nasz cel na tej ziemi jest związany z tymi doświadczeniami. Opowiadam się za wyzwoleniem od społecznego złego samopoczucia, które odczłowiecza. Porównaj istotę bycia wewnątrz i poza myślą. Kontempluj pierwotny język myśli przed nabyciem języka mówionego. W tej introspekcji leży antidotum na odczłowieczające dolegliwości, które nękają naszą kulturę społeczną. Ostatecznie moja sztuka nie jest tylko manifestacją wizualną; jest manifestem odzyskania autentyczności ludzkiej egzystencji, przekroczenia granic czasu i przyjęcia głębokiej odpowiedzialności za obecność.