Nadzieja poza smutkiem

elizabeth Roman, Francja

Elizabeth Roman ewoluuje w świecie sztuki miejskiej, ze specjalnym stylem wizualnym Elizabeth Roman czuje się coraz bardziej wyzywana przez zaangażowany społecznie wojowniczy umysł, wyraża swoje zdanie poprzez swoje dzieła, które często mają kontrowersyjny i prowokujący kontekst społeczny z powtarzające się przesłanie społeczne i polityczne. Jej twórczość i wizja artystyczna są pod silnym wpływem street artu i jego artystycznego podejścia bardzo często o silnym przesłaniu społecznym, a nawet politycznym. W swoich poszukiwaniach artystycznych czuje się mocno wyzywana przez tych ulicznych artystów oraz ich wojowniczy i zaangażowany stan umysłu. Znajduje wielką inspirację w ich produkcji plastycznej, która często ma silnie społecznie krytyczne treści, często ironiczne i z przesłaniami, które zachęcają nas do refleksji i analizy naszego społeczeństwa. Czuje się zainspirowana światem ulicy i Kulturą Miejską niewłączoną do tradycyjnego świata sztuki i podporządkowaną jakiejkolwiek koncepcji akademickiej. W latających barwach uchwyciła moment ludzkiej natury, wzruszający moment człowieczeństwa. Uwielbia krytyczne konotacje sztuki miejskiej jako aspektów społecznych i politycznych. Nawet jeśli jej styl wciąż ewoluuje, dobrowolnie oddala się od teorii sztuki i akademickiego dyskursu. Doskonale czuje się w uniwersum sztuki miejskiej, bo jej korzenie tkwią w zwykłym świecie i codziennej rzeczywistości. Zachowała społeczne przesłanie i zaangażowany kontekst swoich początków, starając się angażować emocjonalnie ludzi i budzić zbiorową świadomość społeczeństwa i świata.