Cud

Dario Lo Iacono, Serbia

Urodziłem się i wychowałem na Sycylii, a obecnie mieszkam w Serbii. Zacząłem jako dziecko interesować się rysunkiem, moja skłonność do sztuki zrodziła się instynktownie. Ukończyłem Liceum Plastyczne, a następnie kontynuowałem studia artystyczne na Akademii Sztuk Pięknych. W mojej sztuce jest wewnętrzne poszukiwanie i jednocześnie koncentracja na wizualnej stronie dzieła, na harmonii całości. W ogóle wpływają na mnie różne nurty artystyczne, impresjonizm za koncentrację na doznaniach i percepcjach wizualnych zamiast na temacie, klasycyzm za dążenie do piękna wyrażane poprzez harmonię i równowagę, lubię abstrakcjonizm za to, że jest wyzwalający, oparty wyłącznie na autonomicznym języku kształtów, kolory i linie, ponadto pod pewnymi względami interesuje mnie również sztuka konceptualna, w której koncepty i idee przeważają nad efektem estetycznym. Zwykle to, co mnie inspiruje, jest bardziej związane z chwilą i związanym z nią nastrojem, może to być doznanie związane z myśleniem wizualnym, prawie zawsze pracuję, wyobrażając sobie najpierw w myślach, jaki będzie produkt końcowy, to połączenie między estetyką wizualną a wyobrażone, że moja sztuka jest oparta. Bardzo lubię robić portrety, szczególnie osób już nieobecnych, które odegrały ważną rolę w sztuce, w kinie, w muzyce, lubię je przywracać do pamięci i sprawiać, by zawsze żyły w świadomości każdego człowieka poprzez użycie kolorów, bo uważam, że mieszanka kolorów, zarówno ciepłych, jak i zimnych, zawsze budzi i porusza emocje w każdym z nas. Zależy mi przede wszystkim na przekazaniu pozytywnych emocji, patrzący na moje prace muszą odczuwać przyjemność, chwilowe oderwanie się od ciężaru rzeczywistości. Osobiście uważam, że sztuka musi być przyjemna dla oka i duszy.