Grafika 130

Miomir Mitic, Serbia

Miomir Mitić urodził się w 1964 roku w Pirocie, z wykształcenia jest inżynierem grafikiem, z zawodu malarzem i grafikiem. Po ukończeniu studiów w 1989 r. (Wydział Grafiki Uniwersytetu w Zagrzebiu) był kierownikiem działu druku offsetowego i przygotowalni oraz projektantem graficznym w drukarni, a od 1995 r. pracuje jako niezależny projektant i artysta. Po wielu wystawach zbiorowych miał pierwszą wystawę indywidualną w 1995 roku. Jego prace graficzne zostały zaprezentowane w kalendarzu firmy Tigar AD i zdobyły nagrodę specjalną na wystawie kalendarzy w Muzeum Wojwodiny w 2004 roku. „Serygrafia stała się stałą techniką graficzną w twórczości Miomira Miticia. Stanowi warunek jego artystycznego rozumowania, sposobu postrzegania, przeżywania i oceniania świata, faktu życia i sztuki. Przywiązuje dużą wagę do kompozycji, którą czerpie ze swojego życia. To życie mu to narzuca i to on w swoisty i powolny sposób przetwarza wszystkie impulsy i doświadczenia, bez żadnej patetyki i potrzeby werbalizowania siebie. Poszukiwanie kształtu rozpoczyna się od pojedynczej figury, co wydaje się opierać w zasadzie, poprzez przedstawienia ptaków, martwej natury, aż do czysto geometrycznych form abstrakcyjnych. Motywy rysowane są czystą linią, są elastyczne i kompleksowe, definiują kształt jednym, najczęściej ciągłym ruchem. Jest to rysunek poszukiwań, heterogeniczny tematycznie i stylistycznie, zawsze rozpoznawalny w rękopisie i sposobie obserwacji. Stąd historia wielkiego kunsztu i niezwykłej zdolności artysty do porządkowania i wizualizacji elementów nowej malarskiej rzeczywistości, często ekscytującej i głęboko prowokacyjnej. Serigrafia składa się również z koloru, który zmienia strukturę wizualną, wzbogaca zbiory językowe i czyni je bardziej dochodowymi i stanowiącymi wyzwanie. Analizując grafikę można odnieść wrażenie jakiejś dziwnej wibracji linii, która podkreśla istotę treści, odsłania istnienie, wyraża życie. Przedstawienie istoty jest tak złożone, że niemal każdy element ma rzeczywistą przyczynę i uzasadnienie istnienia. Postać Mitica wyłania się z kosmosu. Jest albo na małą skalę, albo bardzo wyrazisty i porzuca przestrzeń. Ekspresjonizm jest silniejszy w pracach wyrastających z grafizmu, gdyż kolor nadaje grafice nowe znaczenie. Nie tylko podkreśla ekspresję, ale także symbolikę wzmacniającą ruch, a linia systematycznie różnicuje tę wibrację. Kolor ma moc definiowania istoty. Płynie, ma zniewalający ruch i pomimo swojej zauważalnej pastowatości, daje iluzję faktury za pomocą techniki natryskiwania. Kolorystyka (czerń, szarość, czerwień, różne odcienie brązu, błękitu i fioletu) jest wyrazista i subtelna, bez dylematu co do przeznaczenia zamierzenia i przesłania artysty. Czasami Mitić przeradza się w stylizację, która jest jedynie próbą oczyszczenia elementów o mniejszym znaczeniu, sprowadzenia w ten sposób niektórych symboli do esencji. Jeśli chodzi o stylizowaną grafikę, to wszystko zamyka się w spokojniejszej i wyciszonej koncepcji artystycznego myślenia. To odbicie jest pewnym jego przedłużeniem, ponieważ kolory i linie współgrają ze sobą. W swojej najnowszej pracy Mitić jeszcze bardziej upraszcza formę, nadaje jej dynamizmu i dodaje wyrazistości poprzez akcentowane malowane powierzchnie. Tym samym grafika staje się płynną strukturą, która poprzez niezwykłe eksplozje kolorów przemawia głosami swoich symbolicznych wartości. Kompozycję i jej spójność projektuje się jako zaokrągloną i harmonijną całość artystyczną z wyraźnie podkreślonymi akcentami humanistycznymi. Materia, trwanie i czas są aktywnymi twórcami wizji wizualnych i filozoficznych. Taka abstrakcyjna struktura grafik nie pozwala na łatwe wejście w ich duchową warstwę znaczeniową. Grafiki Miomira Miticia są rodzajem układanki, miejscem przeżyć, swobodnego emocjonalnego zanurzenia się w pięknie, ekscytacji, estetyce, hedonizmie – we wszystkim, czego brakuje nam poza bielą papierowej powierzchni. Z drugiej strony przekazy tych projektów artystycznych nie tyle dotyczą radości życia i aktu twórczego, co raczej absolutnych wartości osiąganych racjonalnie. W dyskretnej symbolice odnajdujemy zagubioną podstawę naszego własnego wolnego ducha. Wreszcie, na wszystkich etapach rozwoju Miomira Miticia, w ramach abstrakcyjnej formy i różnych definicji tematycznych, wyraźnie dostrzegamy to, co ich łączy: pewny siebie rysunek, niezwykły dar bogatych kombinacji chromatycznych, solidne struktury kompozycyjne, atrakcyjne, sugestywne formy i poetycki sposób wyrażania się. artystyczne myślenie.” Radmila Vlatković, historyk sztuki, doradca muzealny