Czekanie

Boris Merzlyakov, Ukraina

Biografia Istnieje teoria, że Stwórca (tj. Bóg) nieustannie tworzy wszechświat, aby nie zniknął. Bardzo to popieram, ponieważ rozumiem, że moje fotografowanie jest próbą stworzenia własnego wszechświata. Już w liceum zacząłem fotografować i opanowałem „mokry” proces fotografowania; ta magiczna reinkarnacja i wywoływanie obrazów na białej kartce wciąż mnie hipnotyzuje. Podczas studiów na Politechnice Kijowskiej (kierunek poligrafia) nauczyłem się realizować własne pomysły z wykorzystaniem technologii komputerowej. Jednak nadal uważam, że fotografia ma duszę i nie można do niej wejść po prostu wciskając gałkę. W latach 1998 – 2003 pracowałem jako reporter, poświęcając swój czas na relacjonowanie wydarzeń politycznych i gospodarczych w moim kraju. Potem jakoś zrozumiałam, że nudzę się fotografowaniem tych samych osób, ale noszących różne krawaty, i szybko przeniosłam się na fotografię mody. Ten rodzaj pracy kusił mnie możliwością kreowania własnej rzeczywistości. Od 2003 roku jestem zatrudniona w czasopiśmie „Natali”. Tam zaczęłam realizować własne projekty, inspirowane Kobiecością jako wiodącym fundamentem Życia. Zawsze chciałem poznać intymnego kierowcę - skąd? Jak? Dlaczego? Chciałem tylko wniknąć w najbardziej intymną sferę, uchwycić istotę kobiecości. Jednak przeniknąć nie przemocą, ale zaproszeniem. W ten sposób zapoczątkowałem projekt TAZIK („tazik” oznacza po rosyjsku „miednicę”, miednicę i kalosze, a buty symbolizowały ochronę kobiet przed wrogimi czynnikami zewnętrznymi. Albo projekt Female Trouble, w którym robiłem zdjęcia przez cały rok, z jedną modelką w różnych toaletach. Czyli, jak przypuszczam, jest to jedyne miejsce, gdzie kobieta (prawie zawsze)))) pozostaje sama, na równi ze swoimi myślami, problemami, w tym pomysłami twórczymi… Przełomowym momentem były projekty takie jak „Kijów. Mój Kijów”, „Berlin zawsze nowoczesny i seksowny”, „Weneckie korzenie”, „Urocze kobiety” Łącząc kobiecość i architekturę, rzutowałem projekcję nagiego ciała na obraz miasta, z późniejszym dodatkiem malarstwa akrylowego. Stopniowo zacząłem bardziej eksperymentować z różnymi stylami malarstwa, coraz częściej rezygnując z używania fotografii jako rozpoczęcia fabuły i pracując wyłącznie z pędzlem i farbą.