Uzyskaj 15% zniżki
ZapiszErosa i Tanatosa
| Rok stworzenia | 2018 |
|---|---|
| Wymiary | 50 S × 70 W × 1 G cm |
| Rodzaje sztuki | malarstwo |
| Styl | sztuka współczesna |
| Gatunek | wnętrze |
| Materiały | technika mieszana, płótno |
Opis dzieła “Erosa i Tanatosa”
(akryl, kit, węgiel, tusz, papier na płótnie) Tytuł tej pracy jest wyraźnym nawiązaniem do filozofii freudowskiej. Instynkty Tworzenia i Destrukcji, które rządzą człowiekiem, żniwią się w tym obrazie w sposób ciągły iw różnych formach. Na pierwszy plan wybija się zdecydowanie chromatyczny dualizm światło/kolor i ciemność/czerń (bezbarwność), bardzo wyraźny dualizm, który całkowicie dzieli obraz na płaszczyznę przednią i tylną w ramach prawie nieobecnej, płaskiej przestrzenności, dzięki do wyboru światłocienia ledwie zarysowanego tylko w niektórych miejscach. Ten sam obraz powstał poprzez zniszczenie innej wykonanej wcześniej pracy i nałożenie jej na siebie. Na całym płótnie nieustannie znajdujemy przypalenia, nacięcia i dziury, które „zniszczyły” powierzchnię. Moment, który zdecydowałem się uwiecznić, nie jest przypadkowy, pokazuje pocałunek dwojga kochanków, jego twarzy nie widać, ale jej tak, wydaje się przesiąknięta zawoalowaną melancholią i smutkiem: ten pocałunek przedstawia pożegnanie, moment poprzedzający rozstanie , a więc ponownie Eros (pocałunek reprezentuje najczystszą formę miłości) i ponownie Thanatos (pożegnanie kochanków jest jednocześnie zniszczeniem ich miłości). Rezultatem, który z tego wszystkiego wynika, jest bardzo prosty i liniowy obraz, ale jednocześnie mający ogromny wpływ emocjonalny.
Francesco Calipari, Włochy
Artysta urodził się jako tancerz, a pasja do malarstwa stanie się jego pasją ugruntowaną znacznie później, dopiero od 2017 roku. Potrzeba odkrywania nowych horyzontów artystycznych doprowadzi go w ciągu kilku lat do przekroczenia granic tańca i krainy w świecie malarstwa. Jego produkcja zaczęła się zagęszczać, pomimo ograniczonego czasu, jakim dysponował od pierwszej pracy, a jego styl zaczął nabierać coraz wyraźniejszych kształtów. W rzeczywistości młody człowiek postanawia natychmiast porzucić tradycyjne techniki, aby przyjąć hybrydowy i całkowicie osobisty język, będący wynikiem, można powiedzieć, mieszanki zupełnie różnych i przeciwstawnych stylów; ta synteza prowadzi go do tworzenia prostych i linearnych obrazów, ale jednocześnie o ogromnym ładunku emocjonalnym. Jego styl, podobnie jak jego osobowość, nie jest łatwy do określenia. O ile z jednej strony zamiłowanie do formy, proporcji, harmonii i klasycyzmu skłoniło go do zbliżenia się do największych autorów renesansu i sztuki antycznej, której kolebką była jego Ziemia, to z drugiej strony drzemie w nim jeszcze jeden dionizyjski duch, tego rodzaju twórczy chaos, który sprawia, że waha się od najczystszych abstrakcyjnych spekulacji na temat koloru do ciągłego eksperymentowania z nowymi materiałami, przekształcając niektóre prace w prawdziwe struktury polimaterialne. Często jego nieustanny instynkt destrukcyjny prowadzi go do oszpecania płócien przez nacięcia, dziury, nacięcia i podpalenia; innym razem te dwa przeciwstawne elementy zbiegają się w tej samej pracy, tworząc estetyczny dualizm o silnym wpływie emocjonalnym, który reprezentuje jedną z najbardziej fascynujących cech tego ekscentrycznego wschodzącego artysty.