Horyzont nadziei.

Aleksey Nosenko, Ukraina

Świadomie zacząłem malować dość późno, bo w wieku 31 lat. Ale dekada doświadczeń pomogła mi w fotografii i pomaga się rozwijać. Zacząłem malować przez przypadek. Mój przyjaciel dał płótno, farby, pędzle i szpachelkę i powiedział: „Spróbuj”. Po próbach zdałem sobie sprawę, że ten biznes mnie pociąga i muszę to wydobyć z głębi świadomości, zabrać głos i przelać to farbą na płótno. Mieszkam na Ukrainie, gdzie jest wielu utalentowanych ludzi. Od 2 lat sporo prac z zajęć z malarstwa zostało sprzedanych w prywatnych kolekcjach na Ukrainie. W wystawach nie brałam udziału, ponieważ ważne jest dla mnie, aby obraz znajdował się w przestrzeni życiowej, w której ludzie żyją, odpoczywają, pracują, przeżywają różne chwile i emocje. Przestrzeń wystawiennicza małych kropel wymyka się z tego kontekstu. Przynajmniej na Ukrainie. Ale to nie znaczy, że mam z tego zrezygnować. Mimo to preferuję kogoś, kto naprawdę rozumie moją sztukę językową, kto jest naprawdę przesiąknięty i rozumie, dlaczego i za co kupuje obraz. I są tacy ludzie, co mnie bardzo zainspirowało i zmotywowało do dalszej pracy. Po dwóch tuzinach namalowałem obraz, zdałem sobie sprawę, że w tej chwili dążę do rozwoju w kierunku ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Jestem w tej okolicy, nowe znaki, symbole, sztuka. Pracuję głównie w technice olejnej i akrylowej, jednak obrany kierunek zawsze skłania do eksperymentowania i poszukiwania nowych podejść. Pracuję nad obrazem w małym domowym warsztacie. W swoich pracach często podejmuję refleksję nad tym, co dzieje się wokół mnie i całego świata. Tematy społeczne, takie jak upadek moralny człowieka, egoizm, powszechna namiętność i ignorancja, zaniepokoiły ostatnio. Ale są też ludzie promieni świetlnych i chciałbym, żeby oni również oddali hołd jego pracy.