Gigantyczny krajobraz dzieciństwa

Tytuł: z cyklu "Poza wnętrzem" - "NIENARODZONA RZEKA WPŁYWA DO MOICH VENS", podpisany kwiecień 2017 Technika: obraz akrylowy na płótnie naciągniętym / POZA EUROPĘ WYSYŁAM W ROLCE / DO EUROPY OBRAZ ZOSTANIE WYSYŁANY GOTOWY DO POWIESZENIA ! rozmiar obrazu: 130 x 140 cm / GIGANTYCZNY ROZMIAR ! podpisany 2017 r Seria „Poza wnętrzem” Na pewno w moich początkach jako artysta plastyk, w dzieciństwie zetknąłem się najpierw z pejzażem wykonanym klasycznie. Na początku rysowałem, poznawałem tajniki, techniki, ich historie. Teraz dojrzałość artystyczna, sposób figuratywny nie sprawia mi już tej samej przyjemności. W tej chwili moim życzeniem jest stworzenie pejzażu z mentalnej perspektywy, „Pejzażu Umysłu”, wizualnej plastycznej konfiguracji innej niż klasyczna… ale z punktem wyjścia jest prawdziwy krajobraz. Moje „lasy” i „polany” ukrywają formy, sklasyfikowały szczególny romans, jak turnerian, wyzwolona energia jest eteryczna, subtelna, delikatna. Widz podziwiający obraz z tego cyklu na jednej z moich wystaw charakteryzował się posiadaniem coś, co emanuje z przepychu i fascynacji biżuterią drogocennymi kamieniami. Wszystkie elementy krajobrazu roślinnego przechodzą przemianę, która zaprasza do samotnych podróży, zarówno w makrokosmosie, jak iw mikrokosmosie. Dynamice i artystycznemu rytmowi nadano muzykalność i lekką wibrację. Zasadniczo koncepcja zaprasza do mentalnej podróży w otchłań bytu, świadomości, pamięci i nadziei. Ovidiu Kloska Ostatnia recenzja z osobistej wystawy malarstwa "Sam, w niewidzialny dotyk", kwiecień - maj 2015 „Ovidiu Kloska, czyli DYNAMIKA OBRAZU Podchodząc do twórczości Ovidiu Kloski, naszą uwagę skupiamy na kilku elementach. Pierwsza to niestrudzona chęć eksperymentowania z technikami, sposobami podejścia do odważnej plastyki, obiektów, grafiki, rysunku, technik mieszanych. Co ciekawe, cykl „Zużycie miasta” jest próbą wykorzystania wspólnych miejsc, jak mówi artysta, transfiguracji ich, by od razu odkryć artystyczną konotację przestrzeni miejskiej i jej implikacje w sposobie postrzegania życia poza rzeczywistością. Twórczość Ovidiu Kloska wyraża niespokojny, ale zachłanny zawiera w sobie jak najwięcej świata materialnego, widzialnego i niewidzialnego. Odnosząc się do historii sztuki można w pewnym stopniu zbliżyć się do tego, co ożywia artystę o romantycznej wizji. A może neoromantyczny, oczywiście z całym postmodernizmem danych. Sztuka wyraża wolność wypowiedzi i chęć posiadania indywidualności z pewnym zaostrzeniem. Ale to nawet więcej. Jest to niepokój zawarty w nieuchwytnych i utrwalonych metafizycznych znaczeniach przedmiotu artystycznego. W rzeczywistości określenie „naprawić” jest bardzo nieadekwatne do artystycznego podejścia Ovidiu Kloski. Tworzone przez niego obrazy, często ludzkie obrazy, mają nieustanny przepływ, mają nieskończoność, z którą spotykamy się w obrazach Turnera z malarstwem abstrakcyjnym lub nieformalnym, choć uwalniająca się od nich atmosfera jest inna. W miarę wyrażania się artysty i nadawania podpisów lub tytułów tworzonym czasem pracom lub cyklom oniryczny wymiar jest zawsze obecny w jego podejściu do wizualności. Jest dynamiczny kształt lub forma uchwycona w ciągłej metamorfozie, zmianie, która urzeka widza i przesyłam te obawy, że zostanie wywyższony i artysta. Czy jakikolwiek 'niepokój' nie jest najlepszy, bo wszechświat stworzony przez Ovidiu Kloska postrzegam jako efekt depresyjny. Istnieje niepokój przestrzeni străbaterii. Przestrzeń, przestrzenie materii poznania. Naprawdę istnieje i ten składnik: pośpiech w dotarciu do duchowych esencji, pierwotne reakcje. Nie, wydaje się, że odpowiedzi są tematem jego prac, ale drogą do nich, całym procesem z jego wewnętrznym dynamizmem. Jak wykonuje oko? Myślę, że rozwiązania oferowane przez el-solutions w tej chwili, ponieważ nie wydaje się, aby artysta zadowalał się formułą bez eksploracji poza EA, są dość różnorodne, ale ujednolicone stylistycznie. Po pierwsze jest to różnorodność materiałów. Następnie odzysk tworzyw sztucznych. To, co mamy przed sobą, nieformalność, gra pomiędzy abstrakcyjnym i figuratywnym poczuciem rozpadającej się materii lub przemiany, aureole otaczające postacie, naprzemienność światła i cienia, wszystko to jest prawdziwym badaniem materii, materii obrazowej, jest afirmacją świat materialny. Ale paradoksalnie, dzięki zabiegowi otrzymuje wymiar duchowy, a ciągłe prześlizgiwanie się między materialnym a duchowym jest wewnętrzną dynamiką obrazu, który nas urzeka. Szybkie muśnięcie, gestualitatea budująca i dekonstruująca formę, wibracja i lekka malarska pasta lub cień zawarty, wszystko ma w sobie żywotność ruchu, o który prosi widza i integruje proces artystyczny, który zdaje się zachodzić w jego obecności. Artysta nadaje kształt ludzkim formom, postaciom, które też zdaje się im rzucać wyzwanie. Le krzepnie we wszechświecie, który nieustannie się staje, tajemniczym wszechświecie. Jest to kreacja, która stała się artystą rychłego objawienia, którego podejście wychwytuje i przekazuje obrazy, które często nas zaskakują”.