Suka miłość

Valeriya Radchenko

„W moich pracach można odnaleźć obrazy zaczerpnięte ze sztuki klasycznej, jako symbol doskonałości, do której wszyscy dążymy. Każda osoba ma własne wyobrażenie o standardzie, który chciałby osiągnąć. Dotyczy estetyki, percepcji kulturowej i stylu życia: odbicia w lustrze, dodatkowych zer na koncie, osiągnięć, rozwiązywania problemów globalnych lub osobistych. Ten ideał jest często czymś niezrozumiałym, nieosiągalnym, jest albo przyszłością, albo przeszłością, z drżeniem boimy się go utracić, pozbawia nas spokoju i pewności siebie. Po zrozumieniu ideału i doskonałości istnieje ryzyko rozczarowania, uświadomienie sobie, że wynik nie spełnił oczekiwań, nie dał ukochanemu szczęścia. Ludzie często stają przed dylematem: być naprawdę szczęśliwym, czy sprostać standardom, które nie odpowiadają ich prawdziwym potrzebom. Żyć tu i teraz czy gonić za celem? " Tworząc swoje prace, artystka ucieka się do sprzecznych technik malarskich, aby wzmocnić efekt emocjonalny podczas odczytywania głównego przesłania – do przedstawionych klasycznych wizerunków, przestrzegając norm akademickich w technice kompozycji i malarstwa, artystka dodaje notatki o swoim osobistym stylu, ukazując autorski "postać". Tym samym artystka zdaje się na swój sposób „korygować” te niezrozumiałe, przez wszystkich pożądane, a czasem wręcz bezużyteczne i narzucone przez społeczeństwo symbole pięknej osoby i doskonałego świata.