Styl artystyczny realizmu

03 kwietnia 2024

Powstały w połowie XIX wieku realizm odrzucał idealizację na rzecz nieskrępowanych, obiektywnych obrazów współczesnego życia. Realiści przedstawiali codzienne tematy i wydarzenia, zwłaszcza z klasy robotniczej, bez upiększania i romantyzmu. W tym przewodniku omówimy realizm, który powstał częściowo jako reakcja na przesadny emocjonalizm i dramatyzm romantyzmu.

Realizm w sztuce: Odzwierciedlenie rzeczywistości

Realizm to styl sztuki, który przedstawia świat w realistyczny, prawdziwy i obiektywny sposób. Ruch realistyczny pojawił się w połowie XIX wieku jako reakcja na przesadny emocjonalizm i dramatyzm ruchu romantycznego. Artyści realistyczni starali się przedstawiać swoje tematy w niewyidealizowany sposób, pokazując niedoskonałości i przyziemne cechy codziennego życia. Oto szczegółowy przegląd realizmu w sztuce, jego historii, cech, głównych artystów i wpływu.

Charakterystyka sztuki realizmu

Realiści starali się przedstawiać swoje tematy zgodnie z prawdą, bez sztuczności i upiększeń. Aby to osiągnąć, używali kilku charakterystycznych technik:

Dokładność i szczegółowość: Realiści zwracali szczególną uwagę na tworzenie precyzyjnych i szczegółowych przedstawień ludzi, przedmiotów i scenerii. Ich prace nie pomijały niedoskonałości przedmiotów.
Niewyidealizowane przedstawienie: Sztuka realistyczna unikała idealizacji i dramatyzowania podczas portretowania ludzi. Postacie nie były przedstawiane jako heroiczne, nieskazitelne lub symboliczne. Zamiast tego kładziono nacisk na ich zwykłe ludzkie cechy.
Codzienna tematyka: Podczas gdy wcześniejsza sztuka skupiała się na wielkich obrazach historycznych, realiści przedstawiali zwykłe sceny z życia codziennego. Pokazywano takie tematy jak chłopi, żebracy i robotnicy.
Bezstronność: Realiści oderwali się emocjonalnie od tematów, które malowali. Ich dzieła miały być obiektywne, a nie sentymentalne.
Komentarz społeczny: Obiektywny, szczery portret współczesnego społeczeństwa pozwolił sztuce realistycznej na komentowanie warunków społecznych. Dzieła często zwracały uwagę na podziały ekonomiczne lub klasowe.
Naturalizm: Realiści zwracali szczególną uwagę na szczegóły, światło i atmosferę, aby stworzyć przekonujące poczucie wizualnej rzeczywistości. Ich sztuka miała na celu odzwierciedlenie natury i świata fizycznego.

Słynni artyści realizmu & Dzieła sztuki

Realizm pojawił się we Francji wraz z takimi artystami jak Gustave Courbet, Jean-François Millet i Honoré Daumier. Rozprzestrzenił się w Rosji wraz z grupą Peredvizhniki, w tym Ilią Repinem, Wasilijem Perowem i Iwanem Kramskojem. Do ważnych realistów z innych krajów należeli Winslow Homer (USA), Wilhelm Leibl (Niemcy) i Ford Madox Brown (Wielka Brytania). Oto krótkie sylwetki niektórych z głównych artystów realistycznych:

Gustave Courbet: Kwintesencja malarstwa realistycznego, Courbet odrzucił romantyzm i konwencje akademickie, aby portretować zwykłe miejsca i ludzi. Jego monumentalny Pogrzeb w Ornans (1849) jest przykładem realistycznej tematyki i skali.
Jean-François Millet: Millet inspirował się życiem na wsi i pracą chłopów. Jego prace takie jak The Gleaners (1857) i The Angelus (1859) nadają pomijanym robotnikom godności poprzez niewyidealizowane traktowanie postaci.
Honoré Daumier: Daumier stosował zasady realizmu do satyrycznych karykatur politycznych i scen codziennego życia miejskiego. Jego obrazy wyśmiewały burżuazję i podkreślały kwestie opieki społecznej.
Winslow Homer: Amerykański malarz realista, Homer tworzył prace skupiające się na wiejskiej Ameryce, wojnie secesyjnej i tematach morskich. Jego obrazy wyróżniały się bezpośrednim, pozbawionym sentymentów stylem i bliską obserwacją natury.
Ilya Repin: Czołowy rosyjski realista, Repin namalował dzieła takie jak Barka na Wołdze (1873), które obnażały surowe realia społeczne. Wywarł wpływ na późniejszy radziecki styl socrealistyczny.
Wilhelm Leibl: Leibl był niemieckim malarzem realistycznym znanym ze swoich drobiazgowych, niemal fotograficznych obrazów wiejskich tematów, takich jak ikoniczne Trzy kobiety w kościele (1878-1881).

Gustave Courbet był pionierem realizmu, zdecydowanie malując zwykłych ludzi, krajobrazy i czynności w szorstkim, nieoszlifowanym stylu. Jego monumentalny Pogrzeb w Ornans odrzucił akademickie konwencje, przedstawiając prowincjonalny pogrzeb na dużą skalę, tradycyjnie zarezerwowaną dla alegorii lub historii. Jean-François Millet portretował godność chłopstwa poprzez dzieła takie jak The Gleaners, ukazujące katorżniczą pracę zubożałych wiejskich kobiet. Honoré Daumier używał kąśliwej satyry w karykaturach krytykujących miejskie społeczeństwo burżuazyjne. Inni realiści, tacy jak Winslow Homer i Thomas Eakins, tworzyli wnikliwe amerykańskie sceny.

Technika sztuki realistycznej

Realiści rozwinęli szorstki, nieupiększony styl uchwycenia niewyidealizowanej prawdy. Przedstawiali obiekty z ostrymi, drobiazgowymi szczegółami i teksturą pochodzącą z bliskiej obserwacji. Płótna wykazywały subtelne gradacje tonalne, niemal fotograficznie rzeczowe.

Realizm w sztuce: Szczegółowość obserwacji

Cechą charakterystyczną realizmu jest ścisła obserwacja i dbałość o szczegóły. Realiści uważnie obserwują swoje obiekty, aby dokładnie odwzorować tekstury, powierzchnie, oświetlenie i inne elementy wizualne. Ich obrazy, rysunki i grafiki często mają fotograficzną jakość. Realiści wychwytują niedoskonałości i subtelne niuanse wyglądu, a nie wyidealizowaną wersję. Ten szczegół obserwacyjny zakotwicza ich pracę w rzeczywistości.

Niektóre techniki używane przez realistów do przekazywania przekonujących szczegółów obejmują:

Precyzyjne kształty, formy i proporcje;
Subtelne gradacje wartości w celu modelowania formy;
Misterne tekstury i wzory powierzchni;
Staranna artykulacja światła, cieni i odbić;
Delikatne obchodzenie się z efektami atmosferycznymi;
Podobne do życia kolory, które oddają lokalne odcienie;
Dokładnie opisując nawet prozaiczne szczegóły, realiści mogą tworzyć fascynujące reprezentacje naładowane realizmem.

Ruch realizmu: Bez sentymentów

Realiści unikają dramatyzowania lub romantyzowania swoich tematów. Przedstawiają postacie, przedmioty i scenerie w bezpośredni, pozbawiony sentymentalizmu sposób. Realistyczne obrazy wydają się obiektywne i emocjonalnie oderwane. Kompozycja i sceneria są traktowane prozaicznie. Postacie nie przybierają heroicznych póz; po prostu zajmują się swoimi codziennymi sprawami. Mimika twarzy i język ciała wydają się naturalne i niewzruszone. Realiści nie stosują technik mających na celu zwiększenie wpływu emocjonalnego lub stworzenie wyidealizowanego wrażenia.

Realism art — The Sheepfold. Na tym obrazie Milleta słabnący księżyc rzuca tajemnicze światło na równinę między wioskami Barbizon i Chailly

Naturalne oświetlenie w sztuce realizmu

Realiści często malują swoje obiekty w normalnym świetle dziennym lub we wnętrzach oświetlonych oknami i lampami. Unikają dramatycznych efektów świetlnych, które sztucznie oświetlałyby i gloryfikowały obiekt. Sceny są oświetlane przy użyciu naturalnych źródeł światła w przestrzeni obrazowej. Realiści renderują efekty optyczne, takie jak światło przechodzące przez szkło, cienie rzucane na obiekty lub postacie oświetlone przez podświetlenie. Zmieniające się właściwości naturalnego światła o różnych porach dnia również interesują realistów.

Przykłady realizmu: Perfecting Perspective & Proportions

Realiści używają perspektywy liniowej do konstruowania cofającej się przestrzeni i przedstawiania solidnych obiektów i postaci. Ten geometryczny system przedstawiania trójwymiarowej przestrzeni na dwuwymiarowej powierzchni opiera się na tym, jak przestrzeń wizualna jawi się ludzkiemu oku. Realistyczna perspektywa jest zgodna ze sposobem, w jaki postrzegamy świat, pomagając wzmocnić wrażenie rzeczywistości.

Charakterystyka realizmu: Malarska praca pędzla

Niektórzy realiści nasycają swoje obrazy luźniejszą, bardziej widoczną pracą pędzla, zachowując przy tym wierne odwzorowanie tematów. Tworzy to namacalne poczucie ręki artysty, dodając obrazowi żywości i swobodnej ekspresji.

Realism painting — The Gleaners by J. F. Millet, 1857. Musée d'Orsay, Paris

Realizm współczesny

Realizm trwa do dziś, ponieważ artyści odnajdują sens w uważnej obserwacji i przedstawianiu otaczającego ich świata. Współcześni realiści łączą szacunek dla tradycyjnych metod z indywidualnym podejściem i unikalnymi, aktualnymi tematami. Niektóre aktualne prace poruszają tematy istotne społecznie lub przedstawiają konkretne subkultury. Realizm pozostaje również istotny w bardziej klasycznych tematach, takich jak portret, martwa natura i malarstwo pejzażowe. Nacisk na bezpośrednią obserwację i techniczną wirtuozerię utrzymuje się w tych różnorodnych pracach.

Contemporary Realism — Beal's "Onset of Winter" (2005) in the Times Square-42nd Street Subway Station

The Enduring Value: Przykłady realizmu

Przez wieki realistyczne techniki i wrażliwość oferowały artystom fascynujące sposoby angażowania się w otaczający ich świat i przedstawiania go w znaczący sposób. Od opanowania perspektywy i oświetlenia po wybór odkrywczych tematów, realizm zapewnia wszechstronny zestaw narzędzi do przedstawiania rzeczywistości.

Jak realizm wpłynął na sztukę?

Realizm radykalnie zmienił sztukę, odrzucając idealizm i romantyczną przesadę na rzecz nieskazitelnych obrazów współczesnego życia. Ruch ten utorował drogę sztuce nowoczesnej dzięki swojemu społecznemu zaangażowaniu i rozszerzonemu wyborowi tematów. Wywarł on wpływ na późniejsze XIX-wieczne ruchy, w tym francuskich impresjonistów, którzy kontynuowali studiowanie codziennych tematów przy użyciu realistycznych technik.

🎨 Jules Bastien-Lepage, Październik, 1878, National Gallery of Victoria

🔸Poznaj realistyczne dzieła sztuki w Jose Art Gallery.

🔸Czytaj więcej o innych stylach sztuki.

Popularni artyści